***

Idą podziemnym korytarzem

By przywitać światło ognia

Przeszywając tafle ciszy

Wyciem bezokiego wilka

Po serii badań

Stopy pokaleczone kamieniami

Zostają skute łańcuchami

Nie mogą ruszać aby

Widzieć tylko

Cienie prawdy

Krainę wytworów

W ponurej jaskini

Człowiecze miniatury

Szukające szczęścia

Przez całe życie

Podglądają własne cienie

Nie nauczone płaczu

Otulone samotnością

Gdy nawet echo

Odpowiada milczeniem aby

Widzieć tylko

Cienie prawdy

Krainę wytworów

W ponurej jaskini

Wieczna wiara

Że ktoś przyjdzie

I cię zabierze

Opowieść kłamcy

Bez możliwości ruchu

Bez możliwości płaczu

Żegnają światło ognia

Wyciem bezokiego wilka